عکاسی بوکه

با دیافراگم کاملا باز (f/1.4 ) نه از یک فیلتر، بلکه از دو فیلتر کاهنده نور ND400 استفاده می کرده که تصویری ۱۸ پله‌ی کامل کم نورتر از نوردهی فیلتر نشده می داد. سرعت شاتر ۵۲ ثانیه بود که زمان کافی برای عکاسی از درخت های در حرکت را فراهم می کرد. تمام این عوامل باعث شدند این عکس مثل یک نقاشی به نظر برسد.

یک لنز ثابت ۲۴mm روی دوربینی با سنسور فول فریم، به اندازه کافی واید بود تا اجازه دهد درخت دیگر هم در همان تصویر دیده شود. مزیت دیگر استفاده از این فاصله کانونی این است که در فواصل بین عناصر تصویر، اغراق می شود- در نتیجه فاصله بیشتری بین درخت داخل فوکوس کامل و درخت مشابه سمت چپ عکس دیده می شود. اگر آنها نزدیک تر از این ظاهر می شدند، درخت سمت راست به این حد برجسته به نظر نمی رسید و تعادل کلی تصویر تغییر می‌کرد.

کادربندی این تصویر خیلی غیرمعمول بود. دوربین در چند سانتی متری درخت و با زاویه ای نزدیک به عمود، روی سه پایه سوار شده بود. این کار پرسپکتیو چشمگیری ایجاد کرد و زاویه ی باز لنز هم، درخت را بلندتر و سر به آسمان کشیده تر از آنچه واقعا بود جلوه داد. در کاهش تدریجی پهنای تنه درخت نیز اغراق شد که بر جلوه ی بصری کار افزود. داشتن نقطه کانونی بسیار نزدیک این مزیت را داشت که عمق میدان فوق العاده کم شود و به رویایی بودن منظره که با استفاده از سرعت شاتر طولانی و در معرض باد قرار داشتن درخت‌ها ایجاد شده بود،کمک کند.

امتیاز 3.29/5