بهترین عکاسان ایران

در طول عمر خود بار ها و بار ها برایتان سوال شده که بهترین های هر شغلی یا رشته ورزشی ای چه کسانی هستند و همیشه هم به دنبال اسامی خارجی میگردیم.
مثلا بهترین عکاسان جهان چه کسانی هستند ؟
ولی ما امروز در لابراتوار چاپ عکس سهند میخواهیم شما را با بهترین عکاسان ایران آشنا کنیم و آنها را به شما معرفی کنیم.
معرفی شخصیت این افراد معرفی کار هایی که در صنعت عکاسی کردند یا حتی اینکه از چه سالی شروع به فعالیت کردند.

عباس عطار

1- عباس عطار

در سال1323 در خاش چشم به جهان گشود و در پنجم اردیبهشت ماه سال 1397 در پاریس درگذشت.وی در رشته مطبوعات و ارتباطات در انگلستان فارق التحصیل شد.
وقتی او ده ساله بود به عبارتی در سال 1952 به همراه خانواده اش از ایران مهاجرت کرد. در زمان مهاجرت و قبل از خروج از کشور عکسی یادگاری به همراه پدر , مادر و سه برادرش دارد که عباس در آن عکس دوربینی به گردن آویخته که نشان از علاقه او به عکاسی از سنین پایین دارد.
چهار سال بعد در سن 14 سالگی اولین عکس هایش را از استقلال الجزیره گرفت. و در سن 26 سالگی عکس هایش در مجلات معروف جهان به چاپ رسید این عکس ها بیشتر در قالب سیاسی اجتماعی بودند.
وی از سال 1357 تا 1359 انقلاب اسلامی ایران را از پشت دریچه دوربین نظاره گر بود و عکس های به یاد ماندنی ای از آن دوران به جای گذاشت و به قول خودش برای تاریخ عکس گرفت.
در سال 1961 که دیگر شهرت جهانی او زبان زد شده بود به آژانس عکس مگنوم پیوست. این آژانس توسط عکاس مشهور فرانسوی هنری کارتیه برسون و تعدادی از عکاسان جنگ تشکیل شده بود که کار اصلی این آژانس عکاسی از وقایع سیاسی و اجتماعی دنیا بود.
عباس عطار دوباره پس از گذشت 17 سال به ایران بازگشت و کتابی به اسم روزشمار ایران 1971-2002 را منتشر کرد که در آن کتاب علاوه بر عکس های فوق العاده یادداشت های روزانه وی نیز موجود است .

نیوشا توکلیان

2- نیوشا توکلیان

در سال 1361 در تهران چشم به جهان گشود وی در شاخه خبری فعالیت میکرد.
از سال 2002 کار های توکلیان در معتبر ترین نشریات بین المللی مثل : تایم , نیویورک تایمز , اشترن و برخی دیگر به چاپ رسیده است.
وی به شکل خود آموز هنر عکاسی را فراگرفت و از سن 16 سالگی به عنوان عکاس حرفه ای در نشریه زن آغار به کار کرد.
توکلیان در کشور های همچون عراق , لبنان , سوریه , عربستان و پاکستان به عکاسی پرداخته است. وی با توماس اردبرینک روزنامه نگار نیویورک تایمز در تهران ازدواج کرده است.
توکلیان برنده جایزه Magic of Persia Contemporary Art Prize شده است و همچنین عضو گروه بین المللی EVE Photographers می باشد. آثار وی به مستر کلاس پرس فتو در شهر آمستردام نیز راه یافته است.
نیوشا توکلیان جایزه ۵۰ هزار یورویی بنیاد ˝فتوژورنالیسم کارمینیک˝ را پس داد، توکلیان این جایزه را بعد از دریافت، برای این بنیاد پس فرستاد و بالطبع برگزاری نمایشگاه مجموعه عکس‌هایش توسط این بنیاد هنری فرانسوی و همچنین چاپ کتاب این مجموعه لغو شد. سوژه اصلی این عکس‌ها جوانان ایرانی و زندگی روزمره آن‌ها است. آدم‌های معمولی که شاید به ظاهر جذابیت خاصی برای دوربین نداشته باشند اما به گمان او اگر کمی دقیق‌تر نگاه کنید، زندگیشان پر از داستان است… کارمینیک تأکید کرد که نام این مجموعه باید به «نسل سوخته» تغییر پیدا کند. عنوانی که به گمان نیوشا توکلیان سرشار از قضاوت بود و به هیچ وجه با نگاه او، به‌عنوان‌خالق‌اثر، همخوانی و سنخیت نداشته‌است. البته او پیش از این چندین بار در نمایشگاهایی با عنوان نسل سوخته شرکت داشته بود در نهایت پس از دو بار سفر به فرانسه در سه ماه و چندین جلسه گفتگو برای رسیدن به یک نقطه مشترک، نیوشا توکلیان به این نتیجه می‌رسد که راه دیگری ندارد جز آنکه جایزه ۵۰ هزار یورویی، نمایشگاه و کتاب را فراموش کند. چراکه چاپ کتاب مجموعه عکس‌هایش با چنین عنوانی برایش غیرقابل تحمل می‌بود.

شادی قدیریان

3- شادی قدیریان

در سال 1353 در تهران چشم به جهان گشود وی در شاخه فاین آرت عکاسی می کند.
قدیریان در سال 1377 از دانشگاه آزاد اسلامی در مقطع کارشناسی در رشته عکاسی فارق التحصیل شد و هم اکنون در تهران مشغول کار است.
معروف ترین اثر شادی قدیریان مجموعه زنان قاجار است که دلیل شهرت این بانو نیز همین مجموعه می باشد .
در مجموعه زنان قاجار قدیریان که در سال 1377 ارائه شد که ترکیبی از زنان زمان قاجار و المان هایی از دنیای مدرن ساخته که به شکلی جسورانه موقعیت و محدودیت‌های زن ایرانی در طول تاریخ سیاسی و اجتماعی کشورش داشته است.
قدیریان در رابطه با اثر زنان قاجار اینگونه می گوید:
این عکس ‌ها مانند آینه‌ ای هستند که احساس درونی ‌ام را در آن زمان بازتاب می‌دهند ؛ احساسی از سرگردانی میان سنت و مدرنیته
از دیگر مجموعه‌های قدیریان می‌توان به مجموعه هیچ ، هیچ و مربع سپید که دارای ۳۱ عکس رنگی با الهام از ترانه‌های جان لنون که در گالری راه ابریشم به نمایش گذاشته شدند اشاره کرد.