۱
آسمان ابری روشن
روزهای ابری برای عکاسی ماکرو یا عکاسی از اجسام بی جان در فضای باز فوق العاده هستند. پوشش ابر ضخیم به پخش نور کمک می کند، بنابراین سایه های سخت بر روی سوژه های شما ایجاد نمی شود. اما برای هر نوع دیگر عکاسی، آسمان ابری می تواند یک چالش واقعی باشد.
به خصوص در عکاسی منظره، نورسنجی یک آسمان ابری روشن می تواند دشوار باشد، و این شرایط اغلب دوربین شما را به کم نوردهی کردن صحنه فریب می دهند. و حتی اگر کم نوردهی نکند، احتمالا بخش هایی از آسمان می سوزد (بسیار روشن می شود)، که می تواند تصویر را خراب کند.
یک ترفند که عکاسان منظره برای غلبه بر این مشکل از آن استفاده می کنند، نصب یک فیلتر کاهنده نور ND است. فیلتر کاهنده نور ND یک نیمه تاریک و یک نیمه روشن دارد؛ نیمه تاریک را بر روی آسمان قرار می دهید، که اجازه ورود نور کمتری را به لنز می دهد. این به شما اجازه می دهد تا بدون زیاد نوردهی کردن آسمان برای زمین نوردهی کنید، و اجازه می دهد تا جزئیات را در هر دو ثبت کنید.
روش دیگری که بسیاری از عکاسان از آن استفاده می کنند، ترکیب نوردهی نام دارد. یک عکاس دو یا چند عکس را با نوردهی های مختلف می گیرد، سپس بهترین تکه های هر کدام را در یک تصویر ترکیب می کند که در کل دارای جزئیات است. در برخی موارد، حتی ممکن است با پردازش دقیق یک فایل خام به یک چیز یکسان برسد.
نورپردازی از پشت
نورپردازی از پشت زمانی است که سوژه شما در جلوی منبع نور قرار گرفته است. در این موارد شما احتمالا سوژه خود را کم نوردهی می کنید، چون دوربینتان تلاش می کند تا با تمام آن نور روشن پس زمینه مقابله کند.
یک راه حل این مشکل این است که به مُدهای نورسنجی مرکزگرا (centreweighted metering) یا نورسنجی نقطه ای (spot metering) تغییر حالت دهید. مُد مرکزگرا المان های نورسنجی خود را در مرکز کادر شما قرار می دهد، در حالیکه نورسنجی نقطه ای به شما اجازه می دهد تا یک خوانش از یک منطقه بسیار دقیق به دست آورید (معمولا نقطه فوکوس خودکار یا AF فعال).
یک گزینه دیگر برای مقابله با نورپردازی از پشت قوی، استفاده از یک فلاش برای تاباندن کمی نور بر روی سوژه و روشن کردن آن در مقایسه با پس زمینه است.
نورپردازی با کنتراست بالا
برخی از دوربین ها بیش از بقیه در شرایط نورپردازی با کنتراست بالا تقلا می کنند. علت آن این است که آنها نوردهی را به سمت آنچه که توسط ناحیه زیر نقطه AF فعال مورد نیاز است، کج (منحرف) می کنند. یعنی اینکه، اگر نقطه فوکوس خودکار یا AF شما در یک بخش بسیار روشن صحنه قرار گیرد، دوربین احتمالا آن را یک تُن میانی در نظر می گیرد و قسمت های دیگر را کم نوردهی می کند.
به همین ترتیب، اگر نقطه AF در یک قسمت تاریک از صحنه شما قرار گیرد، بخش زیادی از تصویرتان احتمالا زیاد نوردهی خواهد شد.
بهترین راه چاره در این شرایط استفاده از ابزار جبران نوردهی برای اصلاح تغییرات روشنایی است. روش دیگر استفاده از مُدهای نورسنجی جزئی (partial metering) یا نقطه ای برای نورسنجی از یک منطقه دارای تُن میانی است.
طلوع یا غروب آفتاب
اگرچه زیباترین نور ممکن است در ساعات طلایی درست قبل از طلوع و بعد از غروب آفتاب باشد، اما نوردهی درست در این مواقع یک چالش بزرگ برای عکاسان است. علت آن این است که آسمان زیبا در این زمان ها بسیار روشن تر از زمین است. اغلب اوقات این امر به عکس های سیلوئت منجر می شود.
گاهی اوقات این می تواند بسیار موثر باشد، اما در کل شما معمولا باید کمی جزئیات را در پیش زمینه خود ثبت کنید، به طوری که تصاویر شما طبیعی تر باشند و به بیینده کمی زمینه بدهند.
باز هم، استفاده از فیلتر کاهنده نور ND تدریجی می تواند به شما کمک کند تا بر آن آسمان روشن غلبه کنید، که به شما اجازه می دهد برای پیش زمینه نوردهی کنید. همچنین می توانید به طور انتخابی یک فایل خام را ویرایش کرده یا دو یا چند تصویر گرفته شده در نوردهی های مختلف را با هم ترکیب کنید.
خورشید هنگام ظهر (نیم روز)
وقتی شما هنگام ظهر در فضای باز عکس می گیرید، خورشید در بالاترین موقعیت خود، و مستقیما در بالای سرتان قرار دارد. این مسئله به ویژه در ماه های تابستان صدق می کند، و نتیجه آن سایه های سخت و کوتاه است که می توانند تصاویر شما را خراب کنند.
عکاسان منظره معمولا از عکاسی در آن زمان اجتناب می کنند، در حالیکه عکاسان پرتره ممکن است به دنبال کمی سایه برای ژست دهی به مدل خود در آن بگردند.
گزینه دیگر این است که یک دیفیوزر را در بالای سوژه خود نگه دارید؛ با این حال، احتمالا به شخص دیگری نیاز دارید که در این کار به شما کمک کند، یا به یک کنترل ریموت که به شما اجازه می دهد دیفیوزر را نگه داشته و دوربین را از راه دور فایر کنید.
اگر مجبور بودید در خورشید نیم روز عکاسی کنید، فلاش پر کننده یک انفجار کوتاه نور از یک فلاش نیز می تواند به پر کردن آن سایه ها کمک کند. یک رفلکتور نیز این کار را انجام خواهد داد.
نور کم
برای عکاسی در نور کم شما به دیافراگم باز و نوردهی طولانی نیاز دارید. با این حال، هنگام عکاسی با یک نوردهی طولانی، هر حرکتی از طرف سوژه یا دوربین شما به تاری ناخواسته منجر می شود. به همین ترتیب، عکاسی با دیافراگم باز (اعداد f کم) عمق میدان واقعا کمی به شما می دهد که در عکاسی پرتره خوب است، اما هنگام عکاسی از یک منظره به طور کلی ناحیه وضوح بزرگتری می خواهید.
یک راه حل این مسئله این است که تنظیمات ایزوی خود را به یک حساسیت بالاتر ببرید. این کار شما را قادر به استفاده از سرعت شاترهای سریع تر و دیافراگم های باریک تر می کند؛ با این حال، این امر به کمی نویز تصویر و کاهش اشباع منجر می شود.
خوشبختانه، عملکرد حساسیت بالای دوربین های مدرن در سال های اخیر به طور چشمگیری بهبود یافته است. بر روی بسیاری از دوربین ها، عکاسی در ایزو ۳۲۰۰ و ۶۴۰۰ نتایج کاملا قابل قبولی ارائه می دهد.
کلید بالاتر بردن حساسیت این است که محدودیت های دوربین خود را بدانید. چند عکس آزمایشی بگیرید، هر بار ایزوی خود را افزایش دهید و کشف کنید که در چه نقطه ای نویز شروع به ظاهر شدن در تصاویر شما می کند.
یک راه حل دیگر اضافه کردن کمی نور یا از طریق یک فلاش یا از یک منبع نور ثابت است.
نورپردازی صحنه
نورپردازی صحنه در کنسرت های موسیقی زنده ممکن است بسیار روشن به نظر برسد، اما اغلب لازم است که تنظیمات حساسیت دوربین را به ایزو ۳۲۰۰ افزایش دهید تا بتوانید از سرعت شاترهای سریع برای متوقف و ثابت کردن حرکات گروه موسیقی استفاده کنید. این امر ضروری است زیرا استفاده از یک فلاش در این مکان ها معمولا تاثیری ندارد.
مشکل دیگر در مورد نورپردازی صحنه این است که شما بر جهت یا مدت زمان آن نور کنترلی ندارید. اغلب فلاش می زند و خاموش می شود، یا در اطراف صحنه حرکت می کند.
بهترین راه برای مقابله با این نوع نورپردازی این است که دوربین خود را بر روی مُد نوردهی دستی تنظیم کنید و هنگامی که سوژه اصلی به درستی روشن شد، با استفاده از تنظیمات نوردهی پیشنهادی یک عکس بگیرید. سپس تصویر را در پشت دوربین خود ارزیابی کرده و هیستوگرام را چک کنید.
در صورت لزوم، نوردهی را تنظیم کرده و چند عکس دیگر بگیرید. هنگامی که نوردهی را برای نور ها تنظیم کردید، آن را همانطور نگه دارید و صبر کنید تا نورها به سوژه شما بتابند.
نویسنده: جف میر (Jeff Meyer)
