هیستوگرام دوربین دیجیتال- تون و کنتراست
موضوع : ساختمان دوربین
توانائی تفسیر هیستوگرام دوربینهای دیجیتال، یکی از مهمترین نکات در کار با این نوع دوربینها می باشد.
هیستوگرام نموداری است که میزان و نسبت پراکندگی تونهای تصویر از تیره ترین تا روشنترین بخش را نمایش می دهد و با مطالعه آن می توانیم بفهمیم که آیا عکس درست نوردهی شده است یا نه؟! نورهای موجود در تصویر تند یا تخت هستند یا غیر تخت، آیا عکس در نقاط تیره یا روشن دارای جزئیات است یا نه؟! و اینکه عکس به چه ویرایشهای نرم افزاری احتیاج دارد.
درک هیستوگرام دوربینهای دیجیتال ممکن است در پیشرفت شما در کار با کامپیوتر تاثیر آنچنانی نداشته باشد اما مطمئنا در افزایش توان شما در عکاسی دیجیتال تاثیر بسزایی دارد.
هر پیکسل در یک تصویر دیجیتال دارای رنگیست که از ترکیب سه رنگ اصلی آبی، سبز و قرمز بدست می آید. همچنین در صورتیکه تصویر 8-bit باشد می تواند مقدار روشنایی از 0 تا 255 سطح را به خود بگیرد. هیستوگرام RGB از محاسبه اینکه در هر سطح روشنائی از 0 تا 255 چه تعداد پیکسل وجود دارند ساخته می شود. در شکل زیر شمای کلی یک هیستوگرام را مشاهده می کنید.
تونها
به محدوده ای که بیشتر تونهای روشنائی در آن حضور دارند گستره تونال (tonal range) گفته می شود. گستره تونال هر عکسی با عکسهای دیگر متفاوت است، بنابراین نمی شود یک هیستوگرام ایده ال برای همه عکسها در نظر گرفت، ولی تفسیر آنها در زمان ثبت تصویر کمک می کند تا عکاس کارهایی را که لازم است برای یک ثبت خوب انجام دهد.
تصویر بالا نمونه ای است از یک هیستوگرام با گستره تونال وسیع، همچنین در این مثال مشخص شده است که هر محدوده از عکس، کدام محدوده از نمودار هیستوگرام را بوجود می آورد. عکس فوق دارای مقدارکمی تونهای میانه (midtones) است ولی در عوض مقادیر فراوانی تونهای روشن (highlight) درقسمت بالا- سمت راست عکس و سایه ها (shadow) در قسمت پائین- سمت چپ عکس دارد که مقدار هر کدام از این تونها را می توانید در گوشه های سمت راست و چپ نمودار هیستوگرام ملاحظه کنید.
خیلی وقتها شرایط نوری مانند عکس بالا خارق العاده نیست. در شرایط نوری عادی یا معمولی، درصورتیکه عمل نوردهی صحیح انجام شود، نمودارهیستوگرام اغلب دارای یک قله در مرکز می شود که این قله در دامنه به سمت تونهای روشن (highlight) و سایه ها(shadows) متمایل می شود. اکثر دوربینهای اتوماتیک از صحنه هایی مانند تصویر سمت راست، عکسهایی تولید می کنند که به هیستوگرامی مانند آنچه در پایین آمده است منجر می شود.
در این تصویر خود قایق بوسیله نور مستقیم خورشید و آب بوسیله نور منعکس شده از ساختمان روشن گردیده است.
اگرچه اغلب دوربینها هنگامی که بر روی مد اتوماتیک قرار گرفته باشند تصاویری تولید می کنند که هیستوگرام آنها دارای یک قله در وسط می باشد اما بطور کلی محل قرار گرفتن این قله به میزان زیادی به شرایط نوری در زمان ثبت تصویر ارتباط دارد.
تصاویری که اغلب تونهای آنها در محدوده سایه (shadows)هیستوگرام قرار گرفته باشند را تصاویر تیره مایه (LOW KEY ) و تصاویری که اغلب تونهای آنها در محدوده روشنیهای (highlight) هیستوگرام قرار داشته باشند، تصاویر روشن مایه(high key ) نام دارند.
قبل از گرفتن عکس، تشخیص اینکه تصویر پس از ثبت از نوع روشن مایه ( HIGH KEY ) خواهد بود یا از نوع تیره مایه ( LOW KEY ) کاربرد زیادی دارد.
به دلیل اینکه سیستم نورسنجی دوربینها از نور بازتاب یافته کلی از سوژه برای نورسنجی استفاده می کنند و این توانائی را ندارند که میزان روشنائی دقیق سوژه را مشخص نمایند در نتیجه بسیاری از دوربینها از الگوریتمهای خاص و پیچیده ای استفاده می کنند تا این محدودیت را دور زده و میزان روشنایی سوژه را تخمین بزنند. نتیجه این تخمین برای صحنه هایی که اکثر تونهایشان در ناحیه تونهای میانه قرار می گیرند، قابل قبول است، در حالیکه در صحنه های روشن مایه ( HIGH KEY ) و تیره مایه ( LOW KEY ) عکس روشن تر یا تیره تر از حد معمول می گردد، برای نورسنجی بهتر است خود عکاس بصورت دستی نورسنجی کند. در این صورت عکاس می تواند تصمیم بگیرد که روشنایی های میانه روشن تر از تونهای میانه ثبت شوند یا تیره تر از آنها.
عکسهای زیر حاصل استفاده از نورسنجی اتوماتیک دوربین است، همانطور که می بینید اکثر تونها در محدوده میانه قرار گرفته اند.
بیشتر دوربینهای دیجیتال، در صحنه های تیره مایه ( LOW KEY ) طوری عمل می کنند که هیچکدام از اجزای روشن موجود در صحنه بیشتر نور نبینند ( over expose ) و با این روش برای قسمتهای تیره تر اهمیت قایل نمی شوند. از طرف دیگر در تصاویر روشن مایه ( HIGH KEY ) اغلب بخشهایی وجود دارند که کمتر نور خورده اند (underexpose).
بطور کلی در عکاسی دیجیتال امکان بازگردان قسمتهای کمتر نور دیده (underexpose) بسیار بیشتر از قسمتهای بیشتر نور دیده (over expose) شده است اگرچه اینکار با نویز همراه باشد. معمولا در قسمتهایی که از شدت بیشتر نور دیدن (over expose) به رنگ سپید تبدیل شده اند، جزئیات کاملا از دست رفته است که به این حالت انفجارسپیدی ( Clipping ) گفته می شود.
کنتراست
کنتراست تفاوت مقدار روشنائی در قسمتهای تیره عکس با قسمتهای روشن می باشد، یک هیستوگرام حتی می تواند میزان کنتراست تصویر را مشخص نماید. هیستوگرام عکسهایی که کنتراست بیشتری دارند از گستره تونال وسیعتری برخوردار است و هیستوگرامهایی که بصورت یک پیکان باریک درآمده اند، نشان دهنده پایین بودن میزان کنتراست می باشند.
کنتراست زیاد تصویر، جلوه بصری بسیار زیبایی را برای بیننده خلق می کند. همانطور که در تصویرهای بالا می بینیم آبی که با کنتراست بالاتر ثبت شده است زیباتر به نظر می رسد.
میزان کنتراست در هر یک از بخشهای تصویر بسته به بافت سوژه و میزان نور موجود در آن بخش می تواند متفاوت باشد. همانطور که در پائین میبینید تصویر قایق و دریاچه به سه بخش تقسیم شده است که هر بخش کنتراست مخصوص به خود را دارد.
بخش بالایی به این دلیل که قایق تحت تابش نور مستقیم خورشید قرار گرفته است (نه نور بازتاب یافته از ساختمان) دارای بیشترین میزان کنتراست نسبت به بخشهای دیگر است. نور مستقیم خورشید به ایجاد سایه های غلیظ تر در زیر قایق و روشنی های شدیدتر در قسمت روی قایق منجر شده است که این باعث بالا بودن کنتراست این قسمت می شود.
بخشهای میانی و پایینی تصویر اما تحت تاثیر نور ضعیف شده و بازتاب یافته از ساختمان هستند. بطور کلی نورهای بازتاب داده شده کنتراست کمی ایجاد می کنند.عکسهای حاصل از این نورها مانند زمانیست که یک عکاس در مه عکاسی کرده باشد، بخش پایینی نسبت به بخش بالایی دارای کنتراست بیشتری است که این به دلیل وجود سایه روشنها و بافت آبی آسمان است، در این قسمت روشنی های خوبی دیده می شوند اما به نسبت بخش بالایی، تصویراز فقدان سایه های عمیق رنج می برد.
منبع مقاله : نشریه کمبریج این کالر
افتخار ما اعتماد برند های معتبر ایران می باشد .
جهت مشاهده کلیک کنید
سهند با افتخار مدعی چاپ عکس با بالا ترین کیفیت و نازلترین قیمت در کوتاه ترین زمان می باشد.
