رمزهای عکاسی شارپ
گاهی پس از گردش بعد از ظهر به همراه کودکانمان در پارک، یا حتی از یک جلسه عکاسی رسمی به خانه می آییم، و بعد از ریختن عکس ها روی کامپیوتر متوجه می شویم که بسیاری از آنها تیره، تار، یا خارج از فوکوس هستند. این مشکلی است که عکاسان سالها درگیر آن بوده اند. در حالیکه دوربین های جدید انواع ویژگی ها مانند ردیابی فوکوس سه بُعدی (۳D focus tracking) و تشخیص چهره بلادرنگ را ارائه می دهند تا به شما اطمینان دهند که در نهایت عکس های شارپی به دست می آورید، تنها مسئله ای که باقی می ماند این است که عکس های خارج از فوکوس هنوز هم تقریبا برای هر کسی که یک دوربین دارد، یک مشکل است.
با انجام چند کار نسبتا ساده، که در این مطلب سهند به آن ها خواهیم پرداخت، می توانید مطمئن شوید که عکس هایی که می گیرید تا حد امکان شارپ می شوند.
از یک سرعت شاتر سریع استفاده کنید
دنیای اطراف شما دائما در حال حرکت است، و داشتن یک دوربین به این معنی است که شما برای ثابت کردن آن حرکت در یک کادر، مجهز هستید. بسته به چیزی که دارید از آن عکس می گیرید، نتیجه می تواند گاهی اوقات تار باشد، که اغلب دلیل آن انتخاب یک سرعت شاتر بسیار آهسته است. یک توصیه قدیمی هست که می گوید حداقل سرعت شاتر مورد نیاز برای به دست آوردن یک تصویر واضح و شارپ از یک سوژه بی حرکت، فاصله کانونی/۱ است. بنابراین اگر شما با یک لنز ۵۰mm عکس می گیرید، به یک سرعت شاتر ۱/۵۰ ثانیه نیاز دارید تا سوژه در عکس شما مات یا تار نشود.
در برخی دوربین ها که سنسور کراپ دارند و فاصله کانونی در آن ها با توجه به ضریب بُرش یا کراپ فکتور (Crop factor) محاسبه می گردد، فرمول به (فاصله کانونی x ضریب بُرش)/۱ تبدیل می شود. بنابراین در یک دوربین با ضریب بُرش ۱٫۵ و فاصله کانونی ۵۰mm شما به حداقل سرعت شاتر ۱/۷۵ ثانیه نیاز دارید.
این مقدار ممکن است سریع به نظر برسد اما در واقع اینطور نیست، به خصوص اگر در شرایط نور کم یا با یک دیافراگم کوچک بر روی لنز خود عکس بگیرید. زمانی که سوژه شما در حال حرکت باشد اوضاع از این هم بدتر می شود، که در این صورت به سرعت شاتر بسیار سریعتری نیاز دارید! به همین دلیل است که بسیاری از عکس هایی که با گوشی موبایل می گیرید در نهایت تار می شوند. آنها برای این که اجازه ورود نور کافی برای گرفتن یک عکس را بدهند، اغلب از سرعت شاترهای آهسته تر استفاده می کنند.
تنظیمات مناسب
اگر مُد های نوردهی خودکار عکاسی کنید، دوربین شما ممکن است نفهمد که می خواهید از یک سرعت شاتر سریع استفاده کنید. بنابراین عکاسی در مُد برنامه (Program) یا اولویت شاتر (TV یا S) راه خوبی برای کنترل سرعت شاتر است تا آن را هر چقدر که می خواهید سریع کنید.
اگر به یک سرعت شاتر سریع نیاز داشته باشید و نور کافی وجود نداشته باشد، شما همچنین می توانید از تنظیمات ایزوی بالاتر مانند ۱۶۰۰ یا ۳۲۰۰ استفاده کنید. ایزو بالا می تواند به عکس های نویز دار (دانه دانه) منجر شود، اما بسیاری از عکاسان عکس های کمی نویز دار را به تصاویر تار ترجیح می دهند – چراکه اغلب می توان نویز را با نرم افزارهایی مانند لایت روم یا فتوشاپ اصلاح کرد. اگر متوجه شدید که دائما عکس هایی که از سوژه های خود می گیرید تار می شوند، سرعت شاتر خود را افزایش دهید و آن وقت ممکن است از نتیجه آن شگفت زده شوید.
از یک دیافراگم کوچکتر یا بسته تر استفاده کنید
لنز روی دوربین شما برای جمع آوری نور ورودی و متمرکز کردن آن طراحی شده است، تا شما بتوانید عکس بگیرید. مقدار نوری که لنز به آن اجازه ورود می دهد تا حد زیادی وابسته به اندازه دهانه فیزیکی لنز است. دهانه یا دیافراگم بزرگتر یا باز تر (ضریب اف های کوچک مثل f/1.8)، اجازه عبور نور بیشتری را نسبت به یک دهانه کوچکتر یا بسته تر (ضرایب اف بزرگ تر مثل f/8) می دهد، دقیقا همان طور که یک سوراخ بزرگتر در کف یک سطل، بیشتر از یک سوراخ کوچک اجازه نشت آب به بیرون را می دهد. دیافراگم های بازتر به شما اجازه می دهند از سرعت شاترهای سریعتر استفاده کنید و همچنین به شما کمک می کنند پس زمینه های خارج از فوکوس (مات) زیبایی به دست آورید، که در عکاسی پرتره، حیات وحش، یا حتی ورزشی رایج هستند.
عمق میدان
مشکلی که هنگام استفاده از دیافراگم های باز به وجود می آید، این است که عمق میدان شما بسیار کمتر است. این بدین معنی است که بخش بسیار باریکی از تصویر در واقع در فوکوس یا واضح و شارپ خواهد بود. تحت شرایط به دقت کنترل شده، این مسئله می تواند خوب و حتی کاملا مطلوب باشد. اما در بسیاری از موارد، یک عمق میدان باریک می تواند بیش از آنچه که ارزش داشته باشد، منجر به دردسر شما شود.
عکاسی با یک دیافراگم باز می تواند به عمق میدانی منجر شود که آنقدر باریک است که ممکن است بینی یک شخص در فوکوس باشد اما چشمش نباشند. یکی از بهترین راه حل ها این است که تنها از یک دیافراگم کوچکتر (بسته تر) استفاده کنید. مشکل استفاده از دیافراگم های کوچکتر مانند f/2.8، f/4، و غیره، این است که پس زمینه شما کاملا مات نخواهد شد و شما به یک سرعت شاتر طولانی تر نیاز خواهید داشت، اما اگر نورپردازی شما خوب باشد، دومی مهم نیست. و برای مورد اول، من شخصا ترجیح می دهم جانب احتیاط را رعایت کرده و از تکنیکی استفاده کنم که شانس بیشتری برای داشتن سوژه شارپ و فوکوس شده به من می دهد، حتی اگر این به معنی یک پس زمینه کمتر مات باشد.
از نقاط فوکوس متقاطع (cross-type) استفاده کنید
تقریبا هر دوربین با لنز قابل تعویض یک یا چند نقطه فوکوس متقاطع (cross-type) دارد. این بدین معنی است که آنها در امتداد محورهای افقی و عمودی نگاه می کنند تا قبل از گرفتن یک عکس مطمئن شوند که همه چیز شارپ است. این نقاط، نقطه ها یا مربع های کوچکی هستند که وقتی شما در منظره یاب (ویزور) دوربین خود نگاه می کنید، آنها را می بینید. آنهایی که متقاطع هستند، معمولا کمی سریعتر بوده و نتایج بهتری نسبت به همتایان تک محوری خود به شما می دهند. البته، شما باید بدانید کدام یک از نقاط بر روی دوربین خاص شما متقاطع هستند، اما یک جستجوی آنلاین سریع در مورد مدل دوربینتان و «نقاط فوکوس متقاطع» معمولا اطلاعات مورد نیاز را به شما خواهد داد.
نقاط فوکوس متقاطع یا Cross-type معمولا به بخش خاصی از منظره یاب محدود هستند. این امر می تواند کمی مشکل ساز باشد چون نقاط فوکوس نوع معمولی نقاطی هستند که معمولا برای قفل کردن فوکوس بر روی اشیاء در امتداد لبه های بیرونی مورد استفاده قرار می گیرند. راه حلی که من در این شرایط مایل به استفاده از آن هستم، تکنیک «فوکوس و ترکیب بندی مجدد» است. من از یک نقطه فوکوس متقاطع استفاده می کنم، اغلب نقطه ای که درست در مرکز قرار دارد (نقطه فوکوس مرکزی)، تا فوکوس را قفل کرده و عکسم را دوباره ترکیب بندی کنم تا آن را آنطور که می خواهم کادربندی کنم. این کار همیشه هنگام عکاسی با دیافراگم خیلی باز عملی نیست، چون زمانی که عمق میدان بسیار باریک باشد، حتی کوچکترین میزان حرکت نیز می تواند بر عکس شما تاثیر بگذارد. اما همانطور که قبلا گفتم، اگر تصاویر واضح و شارپ می خواهید، احتمالا باید دیافراگم خود را کمی بسته تر انتخاب کنید (مانند f/2.8، f/4 به جای f/1.8).
از یک سه پایه و نمای زنده استفاده کنید و تا ۱۰۰% زوم کنید
اگر شما هم مثل من باشید، ۹۹% وقت خود را صرف نگاه کردن به منظره یاب دوربین خود می کنید، به جای این که از عملکرد نمای زنده (Live view) دوربین استفاده کنید (که در آن از صفحه نمایش LCD در پشت دوربین خود برای ترکیب بندی عکستان استفاده می کنید). DSLR ها برای استفاده عکاسان از منظره یاب نوری طراحی شده اند، به همین دلیل است که استفاده از این روش به طور کلی سریعتر و آسان تر است. اما نمای زنده بسته به نوع عکس هایی که می خواهید بگیرید، ویژگی های بسیار خوبی نیز دارد. اگر شما عکس های اکشن زیادی می گیرید، مثل رویدادهای ورزشی، قابلیت نمای زنده دوربین تان برای شما کاملا ناامید کننده است. اما اگر از مناظر، محصولات، یا انواع دیگر تصاویری که در آن سوژه شما نسبتا بی حرکت می ماند عکس می گیرید، قابلیت نمای زنده می تواند در به دست آوردن شارپ ترین تصاویر ممکن، کمک بزرگی باشد.
استفاده از نمای زنده
ترفند استفاده از نمای زنده (Live view) برای گرفتن عکس های واضح و شارپ این است که عکس خود را با قرار دادن دوربین بر روی یک سطح ثابت مانند یک سه پایه کادربندی کنید، سپس با استفاده از کلید های جهت دار روی دوربین خود تا ۱۰۰% زوم کنید. این کار یک ظاهر فوق العاده کلوزآپ (نزدیک) در تصویرتان به شما می دهد، و آن وقت شما می توانید از فوکوس خودکار یا فوکوس دستی استفاده کنید و اطمینان یابید که سوژه یا قسمتی که می خواهید کاملا در فوکوس (واضح و شارپ) است.
عکاسان منظره (و ماکرو) اغلب از این روش، همراه با دیافراگم های کوچک برای به دست آوردن یک عمق میدان زیاد استفاده می کنند، تا عکس های بسیار شارپ تری بگیرند. این نکته ایست که من به شدت توصیه می کنم امتحان کنید، به خصوص اگر اغلب در حالت نمای زنده عکس نمی گیرید.
نکته اضافی: از Focus-Peaking بر روی دوربین های بدون آینه استفاده کنید
Focus-Peaking راهی است برای این که وقتی لنز خود را فوکوس می کنید، دوربینتان به شما نشان دهد دقیقا چه چیزی شارپ است. بسیاری از دوربین های بدون آینه، اما نه همه آنها، این قابلیت را دارند و این راه فوق العاده ای است برای این که مطمئن شوید هر چیزی را که باید شارپ باشد، به درستی فوکوس شده به دست می آورید. با فعال کردن Focus-Peaking، همانطور که حلقه فوکوس را بر روی لنز خود می چرخانید، یک نوار از نقاط (معمولا به رنگ قرمز یا سبز) را می بینید که در میان منظره یاب حرکت می کنند. این نقاط قسمت هایی را نشان می دهند که به طور کامل در فوکوس قرار دارند، و وقتی شما طرحی از نقاط را در اطراف بخشی از تصویر خود که می خواهید در فوکوس باشد می بینید، می توانید یک عکس (فوری) بگیرید و مطمئن باشید که دقیقا همان چیزی که پیش بینی کرده بودید، به شما نشان داده خواهد شد.
شما حتی می توانید از Focus-Peaking در رابطه با فوکوس خودکار نیز استفاده کنید، بنابراین این ابزار دیگری در مجموعه شماست تا به شما کمک کند مطمئن شوید که بهترین تصاویر ممکن را می گیرید.
نویسنده: سایمون رینگزموث (Simon Ringsmuth)
افتخار ما اعتماد برند های معتبر ایران می باشد .
جهت مشاهده کلیک کنید
سهند با افتخار مدعی چاپ عکس با بالا ترین کیفیت و نازلترین قیمت در کوتاه ترین زمان می باشد.
